ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺎﮔﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺧﻮﯾﺶ
ﮔﻔﺖ:ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ
ﺧﺼﺎﯾﺺ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﯼ؟
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ: ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ
ﮔﯿﺮﯼ؟
ﺷﺎﮔﺮﺩ ﮔﻔﺖ:ﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﯿﻞ.
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ:ﭘﺲ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ
ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﻭﯾﻢ.
ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ.
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺟﻮﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﮐﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺁّﻥ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺑﺮﺩ.
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ....: ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﺎﺕ ﺑﯿﻦ
ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ.
ﻣﮑﺎﻟﻤﺎﺕ ﺑﯿﻦ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻮﺩ:
-ﺍﻻﻥ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺗﻮ
ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﺪﻭﯼ.
-ﻧﺨﯿﺮ ﺍﻻﻥ ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﺪﻭﯼ.
-ﺍﺻﻼ ﭼﺮﺍ ﻣﻦ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻢ؟
ﻭ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ...
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪﯼ
ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺩﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻭ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﯾﻂ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﺗﻼﺵ
ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﯿﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ
ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ.
ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ
ﻭﯾﺰﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻢ
ﻭ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﮐﻼﻡ ﺧﻼﺻﻪ
ﻣﯿﮑﻨﻢ:ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ
مطالب مرتبط
فکر جالب! ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
نظرسنجی
شما طرفدار کدام تیم هستید؟
آمار سایت