ﻗﻠﺒﻲ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺗﭙﻴﺪﻥ ﻣــــﻲ ﮔــــﻮﻳــﻨــﺪ ﺳـــــﺎﺩﻩ ﺍﻡ !.. ﻣـــﻲ ﮔـــﻮﻳـــﻨـــﺪ ﺗــــﻮ ﻣــــﺮﺍ ﺑﺎ ﻳــﻚ ﻧــﮕــﺎﻩ .. ﻳـــﻚ ﻟﺒـــــﺨـﻨـــﺪ .. ﺑــﻪ ﺑــﺎﺯﻱ ﻣﻴـــــﮕﻴــــﺮﻱ !.. ﻣــــــﻲ ﮔـــــﻮﻳﻨــــﺪ ﺗـــﺮﻓﻨــﺪﻫـــﺎﻳﺖ ، ﺷـــﻴﻄﻨـــﺖ ﻫــــﺎﻳﺖ .. ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻳــﺖ ﺭﺍ ﻧﻤــﻲ ﻓﻬﻤــﻢ .. ﻣــــﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺳــﺎﺩﻩ ﺍﻡ !.. ﺍﻣﺎ ﻣــــــــﻦ ﻓـــــﻘــــــﻂ ﺳﺎﻛــــــــﺘﻢ ﻫﻤﻴـــــــــﻦ! ﺩﺭﺩ ﻓﺮﺁﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺁﻧــــﻬﺎ ﺍﻳــــﻦ ﺭﺍ ﻧﻤـــــــﻴﻔــــﻬﻤﻨــــﺪ !!.. ‏¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤¤*¤*¤*¤*¤*¤**¤*¤*¤*¤*¤* ﮔﺎﻫﻲ ﻋﻤﺮ ﺗﻠﻒ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﺎﻱ ﻳﻚ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮔﺎﻫﻲ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻠﻒ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﺎﻱ ﻋﻤﺮ… ﻭ ﭼﻪ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻫﻢ ﻋﻤﺮﺵ ﺗﻠﻒ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻫﻢ ﺍﺣﺴﺎﺳﺶ… ‏ ¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤¤*¤*¤*¤*¤*¤**¤*¤*¤*¤*¤* בﻟـــَﻢ ﮔﺮﻓﺘــﮧ... ﺍﺯ ﻫﻤــﮧ ﺑــﻲ ﺗﻔﺂﻭﺗــﻲ ﻫﺂ... ﺍﺯ ﻫﻤــﮧ ﻓــَﺮﺁﻣﻮﺷﻲ ﻫﺂ... ﺍﺯ ﻫَﻢﮧ ﺑــﻲ ﺍﻋﺘﻤــﺂﺩﻱ ﻫﺂ... ﺍﺯ ﻫَﻢﮧ ﺑﻲ ﺗﻮﺟـــــــــﻬﻲ ﻫﺎ... ﻛــﺂﺵ ﻣﻌﻠــﻤﻲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﺸـ ـ ـــﺂﻳﻲ ﻣــﻲ ﺧﻮﺁﺳــﺖ... "ﺭﻭﺯﮔــﺂﺭ ﺧﻮב ﺭﺁ ﭼﮕﻮﻧــﻪ ﻣــﻲ ﮔــُﺬﺭﺁﻧﻴﺪ؟؟؟ ‏ ¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤¤*¤*¤*¤*¤*¤**¤*¤*¤*¤*¤* ﺍﻣﺸﺐ ﻏــﻢ ﻫــﺎ . . . ﺑﺮﺍﻳـﻢ ﻣﻬــﻤﺎﻧــﻲ ﮔــﺮﻓﺘــﻪ ﺍﻧـــﺪ . . . ﻭ ﻣـــﻦ ﻣﻴﺨــﻮﺍﻫـــﻢ ﺑﺘــﺮﻛـﺎﻧــﻢ . . . ﻫﻤــﻪ ﻱ ﺑﻐــﺾ ﻫﺎﻳـــﻢ ﺭﺍ . . . ‏ ¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤*¤¤*¤*¤*¤*¤*¤**¤*¤*¤*¤*¤*

ﻋﻤﺮﯼ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻣﻦ ﻧﺮﻓﺖ ﺩﻝ ، ﻫﻤﺰﺑﺎﻧﻲ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺗﻮ ﺧﻮﺏ ﺗﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺟﺎﻧﮕﺪﺍﺯ ﺯﻣﻦ ﺭﻭﯼ ﺑﺮﻧﺘﺎﻓﺖ ﻭﻳﻦ ﺭﻧﺞ ﺩﻟﻨﻮﺍﺯ ﺯﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﻧﺎﻣﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﻮﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﻴﻨﻮﺍﯼ ﻣﻦ ﺩﺭﺩﺍ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺩﻳﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﺩﻝ ﺗﻮ ، ﻧﺸﺪ ﺁﺷﻨﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﻛﺠﺎ ﺑﮕﺮﻳﺰﻡ ﻛﻪ ﺑﻲ ﮔﻤﺎﻥ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺯ ﺩﺍﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺩﻝ ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻛﺎﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺠﺴﻢ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻨﻢ ؟ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻳﯽ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺭﻧﺠﺪﻳﺪﻩ ﻣﻦ ﻣﯽ ﻛﻨﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﭼﺸﻢ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎﺭ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ” ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ ﺻﻔﺎﯼ ﺗﻮﺭﺍ – “ ﺁﻩ ﺍﺯﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ ! ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﻛﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﻡ ﻭ ﺯ ﻋﻬﺪ ﻛﻬﻦ ﻳﺎﺩ ﻣﯽ ﻛﻨﻢ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﺍﻍ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﻧﺎﻻﻥ ﺯ ﺑﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ . ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﺷﻌﺮﻡ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻨﮕﺮ ﻛﻪ ﻏﻢ ﺑﻪ ﻭﺍﺩﯼ ﻣﺮﮔﻢ ﻛﺸﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ” ﺗﺸﻨﻪ ﻃﻮﻓﺎﻥ “ ﻣﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﯼ ﺑﺲ ﺣﺪﻳﺚ ﺗﻠﺦ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﮔﻔﺘﻢ : ﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﻔﺘﯽ ” : ﻏﻤﻴﻦ ﻣﺒﺎﺵ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻛﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺮ ﺍﺳﺖ ! “ ﺩﻳﺪﯼ ﻛﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻛﺮ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻛﻮﺭ ﺻﺪﻫﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻗﻮﯼ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ؟

ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯽ ﮐﻪ : ﺁﯾﺎ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺭﯼ ؟ ﻣﻦ ﺟﺎﯼ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺮ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﻦ ﺗﻮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ ﺩﻫﯽ : ﺁﺭﯼ ﻣﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﻢ ﭼﺸﻢ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﭘﯿﺪﺍ ﺭﺍﺯ ﮔﻮﯾﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﮔﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺣﺮﻑ ﺿﻤﯿﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﺍ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻣﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ ﯾﺎ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﮐﻪ : ﺁﯾﺎ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺭﯼ ؟ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻭﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﺭﯼ

ﺍﯾـﻦ ﺭﻭﺯﻫــﺎ.... ﺑﻪ ﻗـــــﻮﻝ ﭘﻨـــﺎﻫﯽ ﺩﺭﻭﻍ ﮔﻔﺘــــﻦ ﺭﺍ ﺧــــــﻮﺏ ﯾـﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘــــــــــﻪ ﺍﻡ ﺣــﺎﻝ ﻣـ ــﻦ ﺧــــــــﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺧــﻮﺏِ ﺧــﻮﺏ ﻓﻘـﻂ ﺯﯾــــﺎﺩ ﺗﺎ ﻗﺴﻤﺘــﯽ ﻫــــﻮﺍﯼ ﺩﻟــ ــﻢ ﻃﻮﻓــــﺎﻧﯽ ﻫﻤــﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻏﺒـــﺎﺭﻫـﺎﯼ ﺧﺴﺘﮕـــــــــــــﯽ ﺳﺖ ﻭ ﻓﮑـﺮ ﻣـﯽ ﮐﻨـــﻢ ﺍﯾـﻦ ﺭﻭﺯﻫـــﺎ... ﺧــﺪﺍ ﻫـﻢ ﺍﺯ ﺣـــﺮﻑ ﻫـﺎﯼ ﺗﮑـــ ــﺮﺍﺭﯼ ﻣــ ــﻦ ﺧﺴﺘـــﻪ ﺍﺳﺖ ﭼـﻪ ﺣــﺲ ﻣﺸﺘـﺮﮐـــﯽ ﺩﺍﺭﯾــﻢ ﻣــ ــﻦ ﻭ ﺧـــﺪﺍ ﺍﻭ... ﺍﺯ ﺣــﺮﻑ ﻫـﺎﯼ ﺗﮑـــ ـــﺮﺍﺭﯼ ﻣــﻦ ﺧﺴﺘـــﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣـــﻦ... ﺍﺯ ﺗﮑـــ ــﺮﺍﺭ ﻏـــــﻢ ﺍﻧﮕﯿــﺰ ﺭﻭﺯﻫــــﺎﯾﻢ

ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻟﺒﻬﺎﯾﻢ ﺍﺯ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻭ ﻗﻠﯿﻮﻥ ﻧﯿﺴﺖ . . . ﻟﺒﻬﺎﯾﻢ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺩﻟﻢ ﺍﺳﺖ . . . ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺷﻢ !! ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻪ ﺣﺮﺹ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻧﻪ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺍ ..... ﻫﺮﮐﺲ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﻟﻢ ﻫﻮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ... ﻫﻤﯿﻦ...

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ! ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﻮﺩﺷﺎﻥ ﻧﺎﺑﻮﺩﺕ ﮐﻨﻨﺪ... ﻣﺜﻞ :ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺴﯽ,ﻧﮕﺎﻩ ﺧﺎﺻﯽ,ﺻﺪﺍﯾﯽ... ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﯽ, ﺗﮑﻪ ﮐﻼﻣﻬﺎﯾﯽ.... ﺍﺻﻼ ﺍﺩﻡ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺩﻭ ﻧﻔﺮﻩ ﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ... ﺗﺎﻋﺼﺮ ﺑﻪ ﻋﺼﺮﺑﻪ ﺍﻥ ﺳﺮﺑﺰﻧﺪ.... ﺷﺐ ﮐﻪ ﺷﺪﺑﺎﯾﺪﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ.... ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﻭﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺭﻭ ﻫﺎﯼ ﮐﻪ... ﺍﺯ ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﺖ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ..... ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻓﺎﻟﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺷﺪ.... ﻣﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﮐﺎﻓﯽ ﺷﺎﭖ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺎﻫﺪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺍﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ... ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺭﯾﺘﻢ ﻫﺎ ﻭﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﺖ ﮐﻨﻨﺪ... ﺣﺘﯽ ﺑﻮﯼ ﻋﻄﺮﯼ ﺧﺎﺹ ﺩﺭﺯﻧﺪﮔﯿﺖ ﺣﺲ ﺷﻮﺩ... ﺩﺳﺖ ﺧﻄﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﻠﺮﺯﺍﻧﺪ.... ﻋﮑﺲ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﺖ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﻭﺭﺩ...... ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ

ﮔﻔﺘﻤﺶ ﻧﻘﺎﺵ ﺭﺍ ﻧﻘﺸﯽ ﺑﮑﺶ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﻧﻘﺶ ﺣﺒﺎﺑﯽ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺩﺭﯾﺎ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﯾﮑﻪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﻧﺎﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻘﺶ ﮐﻦ ﻋﮑﺲ ﯾﮏ ﺧﻨﺠﺮﺯﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﭘﯽ ﻣﻮﻻ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﮑﺶ ﮐﺎﻥ ﺭﻩ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻣﻘﺼﺪﻡ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻭ ﻣﺴﺘﯽ ﻭﻧﺠﻮﺍ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﻟﯿﻠﯽ ﻭﻣﺠﻨﻮﻥ ﺭﺍﺑﮑﺶ ﻋﮑﺲ ﺣﯿﺪﺭ ( ﻉ ) ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ (ﺱ )ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻏﺬ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﻦ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﺑﻼ، ﺗﺼﻮﯾﺮ ﯾﮏ ﺳﻘﺎ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺍﺯ ﻏﺮﺑﺖ ﻭﻣﻈﻠﻮﻣﯽ ﻭﻣﺤﻨﺖ ﺑﮑﺶ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﺧﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﻃﻪ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺳﺨﺘﯽ ﻭﺩﺭﺩ ﻭﺁﻩ ﮔﺸﺘﻪ ﺣﺎﺻﻠﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﺁﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭﺯﯾﻨﺐ ﮐﺒﺮﯼ (ﺱ ) ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺩﺭﺩ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻢ ﺍﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﻋﮑﺲ ﻣﻬﺪﯼ (ﻋﺞ ) ﺭﺍﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺑﺲ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺣﺴﯿﻦ (ﻉ ) ﮔﻔﺖ ﺍﯾﻦ ﯾﮏ ﺭﺍ ﺑﺒﺎﯾﺪ ﺧﺎﻟﻖ ﯾﮑﺘﺎ ﮐﺸﯿﺪ. ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﺩﻫﻪ ﻣﺤﺮﻑ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﯾﺪﺍﻥ ﺍﺑﺎﻋﺒﺪﺍﻟﻪ ﺗﺴﻠﯿﺖ ﻋﺮﺽ ﻣﯿﮑﻨﻢ. ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺩﻋﺎ

‏*¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤* ﭘـــــــــﻮﻝ ﺩﺍﺭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺴﻲ ﻏﺬﺍ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻳﺎ ﺭﮊﻳﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﻳﺎ ﻏﺬﺍﻫﺎ ﺑﺎﺏ ﻃﺒﻌﺶ ﻧﻴﺴﺖ. ﺍﮔﺮ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﺑﻲ ﻗﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﻛﺪﺍﻡ ﺑﻮﺗﻴﻚ ﺧﺮﻳﺪﻩ. ﮔﺮ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﺩ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻛﺎﺭ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﺍﻱ ﻣﻴﻜﻨﻪ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺑﺪﻥ ﻻﺯﻣﻪ. ﺍﮔﺮ ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﻏﺬﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻪ ﻛﺎﺭ ﻭﺍﺟﺒﻲ ﺩﺍﺭﻩ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ. ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﭼﻮﻥ ﻣﺪﺍﺧﻠﺶ ﻭ ﻋﺎﻳﺪﺍﺗﺶ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﺣﺴﻮﺩﻫﺎ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺯﺩﻧﺪ. ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﺩ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻲ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺣﺎﻻ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ. ﺍﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮﺩ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ؟ ... ‏*¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤* ﺑـــﻲ ﭘــــــﻮﻝ: ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺴﻲ ﻏﺬﺍ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﻏﺬﺍﻫﺎﻱ ﺧﻮﺏ ﺑﺨﻮﺭﻩ. ﺍﮔﺮ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﺑﻲ ﻗﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻧﻴﮕﺎﺵ ﻛﻦ ، ﻟﺒﺎﺱ ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﺯﺍﺭ ﻣﻲ ﺯﻧﻪ. ﺍﮔﺮ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﺩ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺟﻮﻥ ﺳﮓ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﻭ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺩ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﺮﻩ. ﺍﮔﺮ ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﻏﺬﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﺯ ﻗﺤﻄﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ. ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺩﺯﺩﻱ ﻛﺮﺩﻩ. ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﺩ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻟﺶ ﺗﻦ ﭘﺮﻭﺭ ﺣﺎﻝ ﻛﺎﺭ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻩ. ﺍﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮﺩ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺧﺪﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩﺵ. ‏*¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤**¤*

ﺷﺐ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ * ¤ * ﺑﻪ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ * ¤ * ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ* ¤ * ﺑﻪ ﺳﻔﯿﺪﯼ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ* ¤ * ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ* ¤ * ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ* ¤ * ﭘﻠﮏ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﻭ ﺑﻨﺪﻡ* ¤ * ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻓﺮﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ * ¤ * (حسین پناهی)

ﺩﻝ ﮐــَـﻨــْـﺪﻥ ﺁﺳـــﺎﻥ ﺑــــﻮﺩ ﺧــــﯿـﻠﯽ ﻫــَــﻢ ﺁﺳــــــﺎﻥ ﺑـــــﻮﺩ ﺑــــﻪ ﺳـــﺎﺩﮔﯿــِ ﺁﺏ ﺧـــﻮﺭﺩﻥ ﺑــــﻪ ﺳــﺎﺩﮔﯿــِ ﻣــــﻦ ﻭ ﺍﺣـــﺴـــﺎﺳـَــ ﻡْ....... ﺗـــــــــﻮ ... ﻧـــﻪ ﺗــﻨـــﻬـﺎ ﺩﻝ ﮐــَـﻨــْـﺪﯾــ ﭘـــﺎﯾـــﺶ ﻣﯿـ ﺍﻓــﺘـــﺎﺩ ﺑـــﯿــﺴﺘــﻮﻥ ﻫــﻢ ﻣﯿـ ﮐـــَﻨــْﺪﯾــ ﮐــــﻪ ﺑــِــﺮﻭﯼ...... ﮐــــﻪ ﻓـــــﺮﻫـــــﺎﺩ ﻧــَـﺸـَـﻮﯾــ .... ﺗـــﺎ ﺧـــﺪﺍﯾﯽ ﻧـــﺎﮐـــﺮﺩﻩ ﯾــﮏ ﻭﻗـــﺖ ﺍﺣـــﺴــﺎﺳﺖ ﺩﺭﮔــــﯿــﺮ ﻧـــﺸــﻮﺩ ﺑـــﺎ ﺍﺣـــﺴـــﺎﺱ ﺷـــﯿـــﺮﯾـــﻦ ﮔــــﻮﻧـــﻪ ﯼ ﻣـــﻦ

ﺍﻟﻬﯽ! ﻣﻦ ﻏﻼﻡ ﺁﻥ ﻣﻌﺼﯿﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻋﺬﺭ ﺁﺭﺩ... ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﺎﻋﺖ ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻋُﺠﺐ ﺁﺭﺩ¤*¤*¤*¤ ﺍﻟﻬﯽ! ﮔﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ... ﻫﺮﮐﻪ ﮔﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﺳﺖ¤*¤*¤*¤ ﺍﻟﻬﯽ! ﭼﻮﻥ ﯾﺘﯿﻢ ﺑﯽ ﭘﺪﺭﮔﺮﯾﺎﻧﻢ... ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﺼﻤﺎﻧﻢ... ﺧﺴﺘﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺮ ﺗﺎﻭﺍﻧﻢ... ﺧﺮﺍﺏ ﻋﻤﺮ ﻭ ﻣﻔﻠﺲ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ..ﻣﻦ ﺁﻧﻢ... ‏¤*¤*¤*¤ *ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩﺭﺱ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩﻡ*

ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﻭ : ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﺑﮕﺮﯾﻢ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺎﻟﺸﻢ ..ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﻋﺰﻳﺰﻡ ﺗﻮ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﻧﺸﻮ !! ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ! ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ ! ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ....ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺸﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ......ﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ! ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ... ﻭ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﭘﺮ ﮐﻨﻢ ! ﻋﺰﻳﺰﻡ ﺗﻮ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﻧﺸﻮ !! ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ! ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺨﻨﺪﻡ..... ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﯽ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ...ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺖ!.... ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ...ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﻮﻡ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺗﻮ ! ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻝ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻨﺪﻡ .... ﻭ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﺎﺩﺕ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ! ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﻫﺴﺖ ...ﮐﻪ ﯾﺎﺩ ﻧﮕﺮ ﻓﺘﻪ ﺍﻡ ... ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ!..... ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﻪ ﺩﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﻢ ... ﻭ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﻡ .... ﻋﺰﻳﺰﻡ ﺗﻮ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﻧﺸﻮ !! ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻧﺖ ﺭﺍ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﯾﺎﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﺮﻓﺖ

ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﻦ... ﯾﻪ ﻣﺮﺩ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ... ﺍﮔﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪ ﺑﺎﺷﻪ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻣﯿﮑﺸﻪ... ﻭﻟﯽ ﻭﺍﯼ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﯾﻪ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﺑﮑﺸﻪ!... *¤*¤*¤*¤* ﺍﮔﻪ ﻛﺎﺭ ﺳﻴﮕﺎﺭ ﺁﺭﻭﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎﺷﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻬﺶ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺩﺍﺭﻧﺪ.... *¤*¤*¤*¤* ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵﻩ "ﺷﮏ ﻧﮑﻨﯿﺪ" ﮐﻪ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ(ﺯﻧﺎﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ ). ﺍﻣﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﭼﺮﺍ ﺑﻌﻀﯽ {ﻣﺮﺩﻫﺎ} ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻧﺶﻭﻥ ﺑﺪﻥ....

ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﺩﻟﯿﻞ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ::::: " *¤*¤*¤*¤* -1ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ " ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ. *¤*¤*¤*¤*-2ﻗﻬﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺯﻭﺩ ﺁﺷﺘﯽ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﻟﯽ ﺑﯽ ﮐﯿﻨﻪﺩﺍﺭﻧﺪ. *¤*¤*¤*¤*-3ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺯﻭﺩ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. *¤*¤*¤*¤*-4ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻏﺮﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. *¤*¤*¤*¤*-5ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﯿﺨﻮﺭﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﻏﻢ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ...

ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻢ ﻭ ﺩﯾﮕــﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺧـﻮﺍﻧﻨــﺪ ﻭ ﻋــﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﻨــﺪ ﺁﻩ ﭼـﻪ ﺯﯾﺒــﺎ ﻭ ﺑﻌﻀــﯽ ﺍﺷـﮏ ﻣﯽ ﺭﯾــﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀــﯽ ﻣـﯽ ﺧﻨــﺪﻧـﺪ ﺩﻟﻤــﺎﻥ ﺧـﻮﺵ ﺍﺳــﺖ ﺑﻪ ﻟــﺬﺕ ﻫــﺎﯼ ﮐــﻮﺗـﺎﻩ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻫــﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﺳــﺖ ﺑـﻮﺩﻥ ﻗﺸﻨــــﮓ ﺗـﺮﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑــﻪ ﮐﺴــﯽ ﺑﺮﺍﯾﻤــﺎﻥ ﺩﻝ ﺑﺴــﻮﺯﺍﻧﺪ ﯾـﺎ ﮐﺴــﯽ ﻋﺎﺷﻘﻤــﺎﻥ ﺷــﻮﺩ ﺑﺎ ﺷــﺎﺧﻪ ﮔﻠﯽ ﺩﻝ ﻣﯽ ﺑﻨــﺪﯾـﻢ ﺩﻟﻤــﺎﻥ ﺧـﻮﺵ ﻣﯽ ﺷــﻮﺩ ﺑﻪ ﺑـﺮﺁﻭﺭﺩﻥ ﺧـﻮﺍﻫﺸــــــﯽ ﻭ ﭼﺸــــــــﯿﺪﻥ ﻟـﺬﺗــــــﯽ ﻭ ﻭﻗــــــــﺘﯽ ﭼﯿـــــــﺰﯼ ﻣـــــﻄﺎﺑـﻖ ﻣــــــــــــﯿﻞ ﻣــــــﺎ ﻧﺒــــــﻮﺩ ﭼﻘـــــــــــﺪﺭ ﺭﺍﺣـﺘــــــــ ﻟﮕـــــــــــﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﯿـــــــــــــﻢ ﻭ ﭼــﻪ ﺳــــــﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷـﮑـــﻨﯿﻢ............................

ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻧﺎﻣﻢ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻨﺪ ؛ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻭﻟﺶ ﮐﻦ؛ ﻣﺮﺩ ﺑﺪ ﻧﺎﻣﯿﺴﺖ؛ ﺭﻓﯿﻖ ﺑﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻋﺠﺐ ﺩﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ؟ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﻣﯿﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮﻭ ؛ ﺑﺮﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﯾﺰﺍﻥ ﺷﻮ ﺑﺮﻭ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﻢ ﻋﻬﺪ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺷﻮ ﻗﺼﻪ ﯼ ﻣﻦ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ ؛ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺭﻧﺞ ﺍﺳﺖ؛ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺍﻧﺪﻭﺡ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺍﺳﺖ .

ﺍﻣﺸﺐ ﻏﻤﻢ ﺩﻭﭼﻨﺪﺍﻥ، ﺳﯿﮕﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻣﺴﺘﯽ ﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﯾﺰﺍﻥ ، ﺳﯿﮕﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺧﺮﺍﺑﻢ ، ﺳﯿﮕﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ، ﺳﯿﮕﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻏﻢ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺘﻢ ، ﺳﯿﮕﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﭼﺸﻢ ﺩﻭﺧﺘﻢ ، ﺳﯿﮕﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ، ﺳﯿﮕﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻫﺮ ﺷﺐ ﮐﻨﺎﺭ ﺳﺮﻭﻫﺎ ، ﺳﯿﮕﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﮐﺸﯿﺪﻡ ، ﺳﯿﮕﺎﺭ ﭘﺸﺖ ﺳﯿﮕﺎر

ﺟﺮﻡ ﻣﻦ ﭼﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺯﻏﻤﯽ ﻣﯿﺴﻮﺯﻡ؛ ﻗﺪﻣﯽ ﺭﺍﺣﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻗﺪﻣﯽ ﻣﯿﺴﻮﺯﻡ؛ ﺩﻓﺘﺮ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎ ﺥ ﺍ ﻟﯽ ﻭ ﺑﯽ ﻧﺎﻡ ﻭﻟﯽ؛ ﻣﻦ ﭘﺮ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻨﻢ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻗﻠﻤﯽ ﻣﯿﺴﻮﺯﻡ؛ ﺗﻮ ﺯ ﺍﺭﻗﺎﻡ ﺍﻫﻮﺭﺍ ﺭﻗﻤﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻣﻦ ؛ ﺗﮏ ﺗﻨﻬﺎ ﺯ ﻏﻢ ﺗﮏ ﺭﻗﻤﯽ ﻣﯿﺴﻮﺯﻡ ؛ ﺷﺐ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﺳﺮﯼ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﺳﮑﻮﺕ ؛ ﺑﺮ ﺩﻣﯽ ﺳﺎﮐﺘﻢ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﻣﯽ ﻣﯿﺴﻮﺯﻡ ؛ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻣﺠﺮﻡ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺧﺒﺮﯼ ﺟﺮﻡ ﻣﻦ ﭼﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺯ ﻏﻤﯽ ﻣﯿﺴﻮﺯﻡ..؟؟ ﻧ

از مرگ نـــمی ترسم من فقط نگرانم که در شلوغی آن دنیا مــــادرم را پیدا نکنم .. سرم را نه ظلم می تواند خم کند ، نه مرگ ، نه ترس سرم فقط برای بوسیدن دست های تو خم میشود مادر ، من هرگز بهشت را زیر پات ندیدم ؛ زیر پای تو آرزو هایی بود که از آن گذشتی به خاطر من مادر روسری ات را بردار تا ببینم بر شب موهایت چند زمستان برف نشسته است تا من به بهار رسیده ام !! به جرم اینکه بهشت زیر پایشان بود دنیا را برای خود جهنم کردند !! به سلامتی مــــــــــادر هااااا' مـــــادر ' نوشته میشود ولی ' فرشـــــته ' خوانده میشود :) :)

. ....... ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺖ، ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻦ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ! ﺭﻭﺣﺶ ﺷﺎﺩ ﻭ ﯾﺎﺩﺵ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ !!……………………ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﯾﺦ ﮐﺮﺩ، ﺩﺳﺘﺎﻥ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﻧﮕﯿﺮﻡ !ﺟﯿﺐ ﻫﺎﯾﻢ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺗﺮﻧﺪ .... …………. ﻋﺰﯾﺰﻡ ﻧﮕﺎﻫﻤﻮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﮕﯿﺮ! ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﻡ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻡ !.......... ...……… ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ؟ ﺣﺮﻑ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺎﺭﻩ، ﭘﻮﻝ ﭘﻮﻝ ﻣﯿﺎﺭﻩ، ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯿﺎﺭﻩ؛ ﻭﻟﯽ ' ﻣﺤﺒﺖ'، "ﺧﯿﺎﻧﺖ " ﻣﯿﺎﺭﻩ !……………………… ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺑﺮﻭﺩ ﻫﻮﺍﻯ ﺳﺮﺩ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻫﻮﺍﻯ ﺩﯾﮕﺮﻯ ﺩﺭﺳﺮ ﺩﺍﺭﺩ!!! ……………………ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﺩ ! ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ............... !... ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﯾﻪ ﻃﺮﻓﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺑﺎﺯ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻢ ﻭ ﻣﯽ ﭘﺎﻡ ....! ﭼﻮﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺭﺩﻡ، ﻫﻢ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻦ. ………………… ﺑﻌﺾﯼ ﺯﺧﻤﻬﺎ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻧﺶ ﺭﻭ ﺑﺎﺯﮐﻨﯽ ﻭ ﺭﻭﺵ ﻧﻤﮏ ﺑﭙﺎﺷﯽ ﺗﺎ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﺮﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺑﻌﻀﯽ ﺁﺩﻣﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ………………… ﮐﺎﺵ ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺘﻦ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ " ﮐﻼﻏﯽ ﮐﻪ ﺩﻝ" ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ "ﻃﺎﻭﺳﯽ ﮐﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ" ﺩﺍﺭﺩ ………………… ﮐﺎﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺗﻪ ﺣﻠﻖ ﻓﺮﻭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﯾﮑﺠﺎ ﺑﺎﻻ ﺁﻭﺭﺩ ……………… ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﻭ ﻋﻮﺿﯽ ﺑﺮﻡ ﻭﻟﯽ ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻋﻮﺿﯽ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﯿﺮﻡ ............... ...ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯼ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺭﻭ "ﺯﻣﺎﻥ " ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻧﻪ " ﺯﺑﺎﻥ" ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺖ : ﮐﻪ" ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﻌﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ "...………………ﺍ ﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻦ !

ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻡ.... ﺗﻨﻬﺎ.…ﭘﺸﺖ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﺎ .… ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻤﺎﺭﻡ ﯾﮏ. ﺩﻭ.. ﺳﻪ… ﻭﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻫﻢ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪﺗﻮ .… ﻏﺰﻝ ﺭﺍ ﻣﺸﺖ ﻣﺸﺖ ﺑﻪ ﺣﺮﺍﺝ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﯽ ﻭﻟﯽ.… ﻭﻟﯽ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﯽ ﻭﻗﻔﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪﯼ… ﻭﻣﻦ .… ﺩﯾﮕﺮ ﺁﺯﺍﺭﺕ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻢ ﺯﯾﻦ ﭘﺲ.… ﻗﺼﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ…

ﮐﺎﺵ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺷﻤﻊ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺑﻘﯿﻊ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﻣﯽﺳﻮﺧﺘﻢ ﭼﻮﻥ ﻗﻠﺐ ﺯﻭﺍﺭ ﺑﻘﯿﻊ ﮐﺎﺵ ﻣﯽﺷﺪ ﻣﺨﻔﯽ ﺍﺯ ﻭﻫﺎﺑﯿﺎﻥ ﺳﻨﮕﺪﻝ ﻣﯽﻧﻬﺎﺩﻡ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﻘﯿﻊ ﻗﺒﻪ ﻭ ﻗﺒﺮ ﻭ ﺭﻭﺍﻕ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﮔﻠﺪﺳﺘﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﯼ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺍﺯ ﭼﻪ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﮔﺸﺖ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻘﯿﻊ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﻖ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺵ ﺑﺮ ﭼﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﺑﯽ ‌ﭼﺮﺍﻍ ﺯﺍﺋﺮﯼ ﮐﺰ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭ ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺑﻘﯿﻊ ﻣﺎﻩ، ﺯﺍﺋﺮ، ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ، ﺍﺷﮑﻨﺪ ﻭ ﮔﻨﺒﺪ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻬﺪﯼ ﺷﺪﻩ ﺷﻤﻊ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺑﻘﯿﻊ ﺁﺏ، ﺧﻮﻥ ﻭ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﺷﮏ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ‌ﺍﺵ ﺳﻮﺯ ﺟﮕﺮ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺷﺪ ﻣﺮﻍ ﺩﻝ ﺯﺍﺭﺵ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻘﯿﻊ ﮔﺮ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﯿﺴﺖ ﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ، ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺯﻫﺮﺍﺳﺖ، ﺯﻭﺍﺭ ﺑﻘﯿﻊ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺑﻮَﺩ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺣﻖ ﺑﻮﺩﻩ ‌ﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ ﺑﻘﯿﻊ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﺑﻨﮕﺮﯼ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻏﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﭼﮑﺪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻧﺒﺎﺭ ﺑﻘﯿﻊ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺁﻏﻮﺷﺶ ﭘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻻﻟﻪﻫﺎﯼ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﻮﯼ ﺟﻨﺖ ﺧﯿﺰﺩ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺑﻘﯿﻊ

ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪﯾﻢ ﭼﺘﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ ﺩﻭﯾﺪﯾﻢ ﻭﺑﻪ ﺷﺎﻻﭖ ﺷﻠﻮﭖ ﻫﺎﯼ ﮔﻞ ﺁﻟﻮﺩ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﯾﺪﯾﻢ ﺩﻭﻣﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﭼﻄﻮﺭ؟ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﭼﺘﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪﻡ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﻣﻦ ﺧﯿﺲ ﻧﺸﻮﻡ ﻭ ﺷﺎﻧﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺗﻮ ﮐﺎﻣﻼ ﺧﯿﺲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﭼﻄﻮﺭ؟ ﮔﻔﺘﯽ ﺳﺮﺕ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺨﻮﺭﯼ ﭼﺘﺮ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﺧﻮﺩﺕ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻭ ﺷﺎﻧﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﮐﺎﻣﻼ ﺧﯿﺲ ﺷﺪ. ﻭﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﯿﺶ ﺭﺍ ﭼﻄﻮﺭ؟ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺭﯼ؟ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﭼﺘﺮ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺁﻣﺪﯼ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﯿﻦ ﻫﺎﯼ ﭼﺘﺮ ﺗﻮﯼ ﭼﺶ ﻭ ﭼﺎﻟﻤﺎﻥ ﻧﺮﻭﺩ ﺩﻭ ﻗﺪﻡ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﯾﻢ… ﻓﺮﺩﺍ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻭ...

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻝ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻟﺨﻮﺷﯽ ﻫﺎﯾﻢ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻫﮕﺬﺭﺍﻥ ، ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ ، ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺒﺮﻧﺪ . ﺑﺒﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻬﮑﺸﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺴﺎﺏ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﻧﻮﺭﯼ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺒﯿﻨﻢ . ﻧﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﯿﺎﻭﺭﻡ . ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﯿﺎﻭﺭﻡ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﮕﻮﯾﻢ : ﮔﺮ ﺯ ﺁﺯﺭﺩﻥ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ ﻏﺮﺽ ﻣﺮﺩﻥ ﻣﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﮑﻮﺵ ﺍﺯ ﭘﯽ ﺁﺯﺭﺩﻥ ﻣﻦ ﭘﺎﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺑﺎ ﻧﺴﯿﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ، ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺴﯿﻢ ﻗﺪ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﺎﺩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺣﺸﯽ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﺎﺯﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﻤﻌﯽ ﺑﺮﮔﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﯾﺰﺩ . ﺣﺎﻻ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﯾﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﺍ ﻣﯿﺎﻥ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ . ﮔﺎﻫﯽ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭﻣﺎﻥ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻨﺶ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺁﺷﻨﺎﺋﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﻭﻗﻠﻮﻫﺎﺋﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﯿﭻ ﻗﻀﺎ ﻭ ﻗﺪﺭﯼ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍﯾﻤﺎﻥ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﻦ ، ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﮕﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺩﻧﺞ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮕﺮﺩﻧﺪ . ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻢ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺰﯾﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ .

ﮔﺮﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﯼ ﻋﺠﻞ! ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﻮﺍﺯﯼ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺎﺏ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﯿﻦ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﻭ ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﮓ ﻫﯿﭻ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺟﺰ ﺁﺏ ﻧﯿﺴﺖ! ﻣﺎ ﺭﻋﯿﺖ ﻫﺎ ﮐﺠﺎ! ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺑﺎﻏﺴﺘﺎﻥ ﮐﺠﺎ؟! ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﺳﯿﺐ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺥ ﺑﯽ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﯼ ﭘﻠﻨﮓ ﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﺑﺎﻻﺭﻓﺘﻨﺖ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﻤﯿﻦ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﺰﻥ، ﺍﻣﺸﺐ ﺷﺐ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﺕ ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﯽ، ﺩﺭﯾﻎ! ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﻫﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﺮﺩﺑﺎﺩﯼ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ، ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﮔﻮﻫﺮﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﮒ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﻧﺎﯾﺎﺏ ﻧﯿﺴﺖ!

ﺍﻭﻟﯿــــﻦ ﺭﻭﺯ ﺩﺑﺴﺘـــــﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔـــﺮﺩ ﮐﻮﺩﮐــﯽ ﻫﺎ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩ ﺑﺎﺯﮔــــــﺮﺩ ﺍﯼ ﺧﺎﻃــــﺮﺍﺕ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﺮ ﺳـــــﻮﺍﺭ ﺍﺳﺐ ﻫــﺎﯼ ﭼﻮﺑﮑـﯽ ﺧﺎﻃـــــﺮﺍﺕ ﮐﻮﺩﮐــــــﯽ ﺯﯾﺒـﺎ ﺗﺮﻧﺪ ﯾﺎﺩﮔـــﺎﺭﺍﻥ ﮐﻬــــــﻦ ﻣﺎﻧﺎ ﺗــــــﺮﻧﺪ ﺩﺭﺳﻬـــــﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﺳـــــــــﺎﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﺱ ﭘﻨﺪ ﺁﻣـــــﻮﺯ ﺭﻭﺑﺎﻩ ﻭ ﺧﺮﻭﺱ ﺭﻭﺑـــــﻪ ﻣﮑﺎﺭ ﻭ ﺩﺯﺩ ﭼﺎﭘﻠـــــــﻮﺱ ﮐﺎﮐﻠــﯽ ﮔﻨﺠﺸﮑﮑﯽ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺑﻮﺩ ﻓﯿﻞ ﻧﺎﺩﺍﻧــــﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻣـــﻮﺵ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﺯ ﻣﻬﻤﺎﻧــــﯽ ﮐﻮﮐﺐ ﺧﺎﻧﻢ ﺍﺳﺖ ﺳﻔﺮﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺑــﻮﯼ ﻧﺎﻥ ﮔﻨﺪﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻭﺟــﻮﺩ ﺳـــﻮﺯ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﯼ ﺷﺪﯾﺪ ﺭﯾﺰ ﻋﻠﯽ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺍﺯ ﺗﻦ ﻣـــﯽ ﺩﺭﯾﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﻭﻥ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺟـــﺎ ﻣـــﯽ ﺷﺪﯾﻢ ﻣﺎ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮐﺒــــﺮﺍ ﻣﯽ ﺷﺪﯾﻢ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﻫﺎﯾـــــﯽ ﺯ ﭘﺎﮐﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﯾﮏ ﺗﺮﺍﺵ ﺳـــﺮﺥ ﻻﮐـــﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﮐﯿﻔﻤﺎﻥ ﭼﻔﺘــﯽ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺯﺭﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﻭﺷﻤﺎﻥ ﺍﺯﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﮔﺮﻣـــــﯽ ﺩﺳﺘﺎﻧﻤـــــــــﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﮒ ﺩﻓﺘﺮﻫــــﺎﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﮐــﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻢ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﭼﻮﻥ ﺗﮕﺮﮒ ﺧﺶ ﺧﺶ ﺟـــــﺎﺭﻭﯼ ﺑﺎﺑﺎ ﺭﻭﯼ ﺑﺮﮒ ﻫﻤﮑــــــﻼﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﯾﺎﺩﻡ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﺎﺯ ﻫــــﻢ ﺩﺭ ﮐﻮﭼـــــــﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩﻡ ﮐﻨﯿﺪ ﻫﻤﮑــﻼﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺱ ﻭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺑﭽـــــﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﺎﻣــــﻪ ﻫﺎﯼ ﻭﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭ ﮐﺎﺵ ﻫــــﺮﮔﺰ ﺯﻧﮓ ﺗﻔﺮﯾﺤـــــــﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﺑـــــــﻮﺩﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻔﺮﯾﻘـــــﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﺎﺵ ﻣـــﯽ ﺷﺪ ﺑﺎﺯ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯿﺸﺪﯾﻢ ﻻﺍﻗـــــــﻞ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﯿﺸـــــﺪﯾﻢ ﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﺁﻣــــــــﻮﺯﮔﺎﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﭘــــــــــﻮﺵ ﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﮔﭽــــــﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﺵ ﺭﻭﯼ ﺩﻭﺵ ﺍﯼ ﻣﻌﻠــــــﻢ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻫــﻢ ﯾﺎﺩﺕ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﯾﺎﺩ ﺩﺭﺱ ﺁﺏ ﻭ ﺑــــــﺎﺑـــــﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺧﯿــﺮ ﺍﯼ ﺩﺑﺴﺘﺎﻧــــﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺍﺣﺴــــﺎﺱ ﻣﻦ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﻣﺸــــــــﻖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻂ ﺑﺰﻥ

ﻭﺿﻊ ﻣﺎ، ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺵ ﺩﻧﯿﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﺎ ﻣﺮﮒ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﺎﻫﯿﺎﻥ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮎ ﻭ ﻣﺎﻫﯿﺎﻥ ﺭﻭﯼ ﺁﺏ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﺩﻥ، ﺳﺎﺣﻞ ﻭ ﺩﺭﯾﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺳﻬﻢ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺎﯼ ﻣﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﯾﺎ ﺁﻥ ﺟﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ ﯾﺎﺩ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺗﻠﺦ ﮐﺮﺩ ﺗﻠﺦ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﻧﯿﺴﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﺜﻞ ﺳﻨﮕﯽ ﺯﯾﺮ ﺁﺏ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﻣﺪﺍﻡ ﻣﺎﻩ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﺑﺎﻻ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﯼ ﻓﺮﺩﺍ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﯽ ﻭﻓﺎ! ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟

نگاه هایمان ” هرزه ” شده اند... آغوش هایمان بوی ” هوس ” گرفته اند... قول هایمان ” بی اعتبار ” است... حرف هایمان ” خالص ” نیست... عشق هایمان ” پوشالی ” شده است... محبت هایمان ” قلابی ” شده... خوبی هایمان فقط ” تظاهر ” به خوبی ست... عبادتمان همه چیز است جز ” بندگی ” خدا . . . رنگ و لعاب صورت ها هر روز بیشتر میشود و رنگ و لعاب دل ها هر روز کم تر . . . افکارمان ” غربی ” شده است، آزادی از نظرمان آزاد بودن پوشش است نه آزاد بودن عقیده , همه کارها را با پاداش میخواهیم اما تا این که جزا ببینیم فریادمان به آسمان میرسد . . . فرهنگ اصیل خودمان را کنار گذاشته ایم و فرهنگ به اصطلاح ” مدرن ” را برگزیده ایم ; شلوار پاره میپوشیم چون ” مد ” است ! لباس های ساده و مناسب را کنار میگذاریم چون ” افت کلاس ” است ! شعار میدهیم بدون ” عمل ” . . . قضاوت میکنیم بدون ” عدل ” . . . سوال من این است ما در کدام نقطه از انسانیت ایستاده ایم ؟؟؟؟؟؟

!ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺭﻓﯿﻖ ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺩﯾﺪﯼ ﻭﻗﺘﯽ ﯾﻪ ﺳﮓ ﻣﯿﺮﻩ ﺯﯾﺮ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭ ﺯﺧﻤﯽ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﻣﯿﮑﺸﻮﻧﻪ ﺍﻭﻧﻮﺭ ﺟﺎﺩﻩ ... ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﮐﺴﯽ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﻪ ﻭ ﺯﺧﻤﺶ ﻫﺎﺷﻮ ﺑﺒﻨﺪﻩ ... ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﮐﺴﯽ ﯾﻪ ﮐﺎﺳﻪ ﺁﺏ ﺑﺬﺍﺭﻩ ﺟﻠﻮﺵ ... ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﺑﺮﻩ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﺰ ﮐﻨﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺭﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺴﺎﺯﻩ ﺑﺮﻩ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﮐﺴﯽ ﺑﻬﺶ ﺳﻨﮓ ﻧﺰﻧﻪ !!! ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺭﻓﯿﻖ؟؟ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﻣﯽ ﺭﺳﻮﻧﻢ ﺍﻭﻧﻮﺭ ﺟﺎﺩﻩ ... ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﻨﯽ ... ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺣﺎﻟﻤﻮ ﺑﭙﺮﺳﯽ ... ﯾﺎ ﺯﺧﻤﺎﻣﻮ ﺑﺒﻨﺪﯼ ... ﻓﻘﻂ ... ﻓﻘﻂ ﺍﻭﻥ ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﺖ ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮﺩﯼ ﯾﺎ ﺑﻨﺪﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﯾﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻﻥ ﺑﺰﻥ ﻭ ﺑﻌﺪﺵ ﺑﺮﻭ !!! ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻢ ﺭﻓﯿﻖ ... ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻢ

ﺩﻟـﻢ ﮔﺮﻓﺘــﻪ ﺍﺳـﺖ ﯾــﺎ ﺩﻟـﮕﯿــﺮﻡ ﯾـﺎ ﺷﺎﯾـﺪ ﻫـﻢ ﺩﻟـﻢ ﮔﯿـﺮ ﺍﺳـﺖ ﻧﻤــﯽ ﺩﺍﻧــﻢ … ﺍﺻـﻼً ﻫﯿــﭻ ﻭﻗـﺖ ﻓــﺮﻕ ﺑﯿــﻦ ﺍﯾﻨــﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻔﻬـﻤﯿــﺪﻡ ﻓﻘـﻂ ﻣـﯽ ﺩﺍﻧـﻢ ﺩﻟـﻢ ﯾـﮏ ﺟـﻮﺭﯼ ﻣـﯽ ﺷـﻮﺩ ﺟــﻮﺭﯼ ﮐـﻪ ﻣﺜــﻞ ﻫﻤﯿــﺸـﻪ ﻧﯿــﺴـﺖ ﺩﻟـﻢ ﮐـﻪ ﺍﯾﻨـﻄــﻮﺭ ﻣـﯽ ﺷـﻮﺩ ، ﻏﺼـﻪ ﻫـﺎﯼ ﺧــﻮﺩﻡ ﮐـﻪ ﻫـﯿﭻ ، ﻏﺼـﻪ ﯼ ﻫﻤــﻪ ﯼ ﺩﻧﯿــﺎ ﻣـﯽ ﺷـﻮﺩ ﻏﺼـﻪ ﯼ ﻣـﻦ ﺑﻌــﺪ ﺩﻟــﻢ ﺑـﺪﺟــﻮﺭ ﻏﺮﻭﺏ ﺯﺩﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ

ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪ ﺧﺒﺮﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﺧﻮﺵ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ...ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﮔﺸﺎﯾﺪ...ﺷﺎﯾﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﻓﺸﺎﻥ...ﭘﺎﯼ ﮐﻮﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺑﺮ ﺩﺭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺑﺎﺭ ﺩﮔﺮ ﻣﺴﺘﻢ ﮐﻨﺪ ﺑﯽ ﺳﺮ ﻭ ﺑﯽ ﭘﺎ ﻭ ﺑﯽ ﺩﺳﺘﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﮐﺰ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺷﻮﻡ ﺩﺭ ﭘﯽ ﻟﯿﻼ ﺭﺧﯽ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺷﻮﻡ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﮐﻪ ﺑﺴﭙﺎﺭﺩ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻟﺤﻦ ﺧﻮﺵ ﺁﻭﺍﯾﯿﻢ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﻢ ﺍﯼ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺗﺎ ﮐﻮﭼﻪ ﺯ ﻣﺎ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﻧﻐﻤﻪ ﯼ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﺗﺮ ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺭﺍ ﮐﻢ ﮐﻨﯽ ﻣﺤﻨﺖ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺭﺍ ﮐﻢ ﮐﻨﯽ ﮐﺎﺵ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﯼ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺷﺪﯼ ﻣﺎﯾﻪ ﯼ ﺁﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺷﺪﯼ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﻧﺎﯾﻞ ﺷﻮﺩ ﯾﮏ ﺷﺒﻪ ﺣﻼﻝ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﺩﻭﺵ ﻣﺮﺍ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺷﯽ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻋﻄﺸﯽ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺑﺮﺩﻡ ﻟﺒﻢ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻣﻪ ﯼ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﺗﻮ ﺧﻂ ﺍﻭﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﯼ ﻧﮕﻬﺖ ﺧﺎﺳﺖ ﮔﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻇﻠﻤﺖ ﺯﺩﻩ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﺘﺎﺏ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯ ﺯ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﻡ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺭﺧﺖ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﺍﯼ ﻧﻔﺴﺖ ﯾﺎﺭﻭﻣﺪﺩ ﮐﺎﺭ ﻣﺎ ﮐﯽ ﻭ ﮐﺠﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﺎ ﺩﻝ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﻡ ﺍﯼ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﻟﺒﺖ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻥ ﺗﻮ ﻫﻮﺱ ﺣﺠﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻣﮑﻪ ﺁﻣﺪﻡ ﺍﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﯿﻨﻢ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﯼ ﻋﻄﻔﯽ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺁﯾﯿﻨﻢ ﮐﺪﺍﻡ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﻣﺸﻌﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﮐﻨﺞ ﻣﻨﺎ ﺑﻪ ﺷﻮﻕ ﻭﺻﻞ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ ﺍﯼ ﺯﻟﯿﺨﺎ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﯾﻮﺳﻒ ﺑﺎﺯﮐﺶ ﺗﺎﺻﺒﺎ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺶ ﺭﺍ ﺳﻮﯼ ﮐﻨﻌﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﺑﺒﻮﺳﻢ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﮎ ﺟﻤﮑﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺠﻠﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪ ﺧﺒﺮﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﺳﺮ ﺧﻮﺵ ﺁﻥ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺍﺭ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ...ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﮔﺸﺎﯾﺪ... ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ...

ﺗﻮ ﺩﻟﺖ ﺗﺎﺭﯾﮑﻪ! ﺗﻮ، ﺗﻮ ﺩﻟﺖ ﺗﺎﺭﯾﮑﻪ" ! ﺗﻮﻣﺎﺷﻮ " ﻧﺸﯽ ﯾﻪ ﻭﻗﺖ، ﺑﮕﯿﺮﻥ ﺑﻪ ﺟُﺮﻡِ ﺑﯽ ﺩﯾﻨﯽ، ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﻭﻧﯿﺖ ﮐﻨﻦ! ﻣﺎ ﮐﻪ " ﺍﻭﺭﺑﺎﻧﻮﺱِ ﻫﺸﺘﻢ " ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﻔﺎﻋﺘﺖ ﮐﻨﻪ! ﺑﺨﺪﺍﺍﺍ ! ﺑﺨﺪﺍ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﯼ؟! ‏"حسین پناهی"‏‎ ‎