ﭘﺪﺭﻡ!
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﮐﻪ
ﺳﻮﺳﻮﯼ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ
ﻣﻮﻧﺴﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻢ....
ﺍﺯ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺣﺪﯾﺚ ﺳﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﻣﺒﺪﻝ ﺳﺎﺧﺘﯽ.
ﺍﯼ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎ....
ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻓﺘﺮﻫﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ
ﻭﺭﻕ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻭﺍﺭﺧﺎﻧﻪ
ﺁﻣﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﻢ
ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ
ﺧﻮﯾﺶ ﺑﮕﻮﯾﻢ.
ﮐﺎﺵ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﯼ ﺗﻠﺦ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﺏ
ﮐﻬﻨﻪ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻗﻠﺒﺖ ﻣﯽ
ﺁﻭﯾﺨﺘﯽ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﯾﻢ
ﺗﻼﻃﻢ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﯾﮏ ﺷﻮﻕ ﺭﺍ
ﺑﺨﻮﺍﻧﯽ.
ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻭﺍﮊﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ
ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺮﻭﺩﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ.
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﭘﺪﺭ......ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺩﻧﯿﺎ.
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭘﺸﺖ ﻭﭘﻨﺎﻩ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻣﺎﺑﺎﺵ
ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺸﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ
مطالب مرتبط
برو ای یار . . . ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
نظرسنجی
شما طرفدار کدام تیم هستید؟
آمار سایت